Ondersteboven en binnenstebuiten...

alles wat ik nodig heb is de grond onder mijn voeten en de hemel boven me!

Nog 1 malariapil en dan vertrek ik gewoon echt! Het begint spannend te worden, want het komt nu wel heel dichtbij, een beetje afscheid nemen, een beetje inpakken, beetje opruimen en... kom maar op, ik heb er zin in! Zaterdag 18 augustus was er voor mij een verrassingsafscheidsfeestje georganiseerd bij mama in de achtertuin! Echt een verrassing! Ik had met mama afgesproken om te gaan hardlopen, "dus kom maar gewoon in je hardloopkleren hoor", wordt er naar megeroepen, "maar neem ook even andere kleren mee, kunnen we nog een frietje halen op strand." Zo gezegd, me zo aangekleed en daar stond ik dan tussen allemaal vrienden, een versierde tuin en een gevulde tafel met allemaal lekkere zelfgemaakte hapjes! De hele avond was genieten, bedankt allemaal voor jullie lieve woorden, je gezelligheid, de cadeautjes, kaartjes en je vriendschap!

Maak gebruik van de gave van het zien. Zorg dat je niets mist en deel je vreugde met anderen!

Nog even dromen voordat ik in het diepe spring!

Twee oren om te horen.

Twee ogen om te zien.

Handjes in de hoogte

voetjes van de grond

zon en droogte

lachen is gezond!

Net mijn vliegticket betaald, verzekeringen geregeld, een stel inentingen gehad,

heel veel malariatabletten gekregen en nu...op naar 31 augustus,

want dan vlieg ik weg!

Vanaf Amsterdan, naar Londen, vlieg ik naar Accra, de hoofdstad,

daar blijf ik overnachten bij een kennis van Nelleke en Rahman en dan

vlieg ik de volgende dag, met een binnenlandse vlucht, naar Tamale, een van de grootste steden in het noorden van Ghana.

In Tamele blijf ik ongeveer 2 weken bij een gezin om eens

een beetje te kijken en te luisteren naar hun leven, te proeven van hun cultuur en te ontdekken wie de mensen in Ghana zijn.

En dan en dan en dan ga ik naar Gushiago naar Hawa en Salma en hun ouders,

waar ik in dat heel diepe badje een sprong maak!

Even wat over juf zijn...

In de klas van juf Nicole
is plaats voor groot en klein
of je nu bruin of wit of roze bent.
Misschien ook krulletjes,
een bril, een pleister op je been
je bent in de groep nooit alleen.

Juf dat ben ik!

Genieten van het lesgeven, nieuwe dingen ontdekken, met kinderen een heel schooljaar op reis gaan en ze zo stapjes verder brengen. Heel serieus doen of lekker gek, zingen of leren of tegelijk leren en zingen, lezen en spelen of iemand troosten, kom maar gewoon in de groep.

Misschien ben je wel arm of misschien ook wel heel rijk
zongebruind of melkwit voor God maakt het niet uit
Hij die ons gemaakt heeft, zegt geen ander is als jij
dus speel maar lekker samen, blank en bruin zij aan zij.

De powerpointpresentatie over Ghana was bekeken en ik zag mezelf daar wel rond huppelen. Activiteiten voor kinderen opstarten, dat is de bedoeling, maar... "Maar kan er ook iets met onderwijs bij?", dat heb ik nog even gevraagd, want ja onderwijs is wel mijn passie... Dat kan! Nu ga ik aan lesgeven aan de dochter van het echtpaar dat het project leidt. Hawa (deze naam betekent Eva in het Nederlands), zij is 4 jaar. Dat wordt echt een uitdaging, want ik heb na mijn stages op de PABO geen kleuters meer gehad! Er wordt materiaal van de wereldschool toegestuurd en dat ga ik gebruiken. Van mijn broer heb ik een puzzel gekregen, waar je de tafels mee kunt leren, misschien een beetje vroeg, maar wie weet is ze een snelle leerling!

Daar gaan we dan!

Geroepen om op weg te gaan
om op te staan,
te reizen naar een land dat God zal wijzen.

Dit lied zongen we met Pasen in de kerkdienst en toen dacht ik: “Ik ga ervoor!”

Waar loop je dan warm voor…
Heb je weer een leuk lesidee of wat ben je van plan te organiseren voor de jeugd of komt er een marathon aan? Het is iets heel anders en daar loop ik warm voor!

Ik hoor regelmatig om me heen dat er vrienden of kennissen naar het buitenland gaan voor een bepaalde periode om een land te bekijken, na afloop kijk ik bewonderend naar de foto´s, zo dat is echt mooi, wat een avontuur. Zoiets, maar dan toch een beetje anders dat lijkt mij wel wat. Iets met kinderen, iets in het buitenland, iets… Ik heb al eens opgezocht om in het buitenland te gaan lesgeven, dat was voor een periode van 2 jaar, dat vind ik een beetje te lang.

Maar...toen liep ik in een kerkdienst in de Hoeksteen tegen Nelie Jackson aan, zij vroeg of ik niet eens een jaar naar Ghana wilde. Dat overviel me een beetje. Nelie Jackson is langs geweest met een mooie powerpointpresentatie en uitleg over het project. De dochter en schoonzoon van Nelie en Dave Jackson: Nelleke en Rahman, leiden een project in Noord Ghana. Het project bestaat uit drie teams: een groep artsen, een groep landbouwdeskundigen en onderwijzers. Die groepen trekken de dorpen rond om de mensen van medicijnen te voorzien, te onderzoeken, om te vertellen hoe je je land bewerkt en uit te leggen waarom het belangrijk is dat kinderen onderwijs krijgen. Daarnaast verspreidt een ander team het christelijk geloof in de dorpen. Nelleke helpt daarnaast als assistent consulent de Bijbelvertaling in het Gonja te controleren tegen de grondtekst. Rahman verzorgt trainingen van lekenpredikanten.

Ik zag mezelf al bezig, het begon te kriebelen, maar er kwamen gelijk praktische vragen in mij op, zoals mijn huis, mijn werk en geld. De belangrijkste vraag is, zou je er voor willen gaan, durf ik er voor te gaan, te vertrouwen dat ik niet alleen ga…

Juffie,
je staart steeds naar buiten.
Daar zitten wij niet.
Of zijn het de vogeltjes die je er ziet?
Fluiten ze mooi?
En wil je hun vleugels proberen?
Juf,
maar wij zitten hier.
Hier is de kooi.
Kun je ons wegvliegen leren?

Wat is er dan te doen in Ghana…
Het zou gaan om in de ochtenden les te geven aan de dochter van Nelleke en Rahman met materiaal van de wereldschool en ´s middag helpen opzetten van jeugdwerk in de omringende dorpen. Daarnaast schreven Nelleke en Rahman zijn er plannen om een school te gaan oprichten in het dorp. Het lijkt me een uitdaging om daarbij te helpen. Het project bestaat geheel uit vrijwilligers en ze leven van giften.

Je hoeft de diepte niet in
om de wereld te begrijpen
maar klim zo hoog als je kan
en overzie het dan, er valt zoveel te kijken.

En nu…
Op school heb ik een jaar onbetaald verlof gekregen, een vriendin gaat mijn huis huren en ik heb besloten om eind augustus naar Ghana te gaan en volgend jaar juni weer terug te komen met een koffer vol avonturen, vol ervaringen, vol nieuwe ideeën om er hier mee aan de slag te gaan!