Deze juf zweeft naar het zuiden
op de wet van de wind en de mechanica
zo'n tienduizend meter boven de heuvels
van wat ze noemen donker Afrika.
Dansende vrouwen lachende ogen
en spelende kinderen zie ik overal
die oeroude veerkracht de wil om te leven
daar brandt een vuur dat nooit meer
doven zal.
Ik heb de zon zien opgaan uit mijn vliegtuigraam
Ik heb de zon zien opgaan over Afrika
en over zijn kinderen.
en over zijn kinderen.
Ik had nog een aantal vragen over mijn visum, de reis en geld, dus gewoon even gebeld! Ze kijken uit naar mijn komst. Op mijn eetkamertafel is een soort bom ontploft met allemaal spullen die mee gaan, zoals een voorleesboek en boeken om zelf te lezen, knutselpapier, ballonnen, spelletjes, drop en hagelslag. In Tamale blijf ik eerst nog bij een gastgezin en dan ga ik ook een school bezoeken. Ik ben benieuwd hoe de kinderen daar leskrijgen, zouden ze veel materiaal hebben, hoe groot zijn de klassen, komen de kinderen van ver en is er ook een middelbare school? Je hoort ervan!
1 opmerking:
Lieve Nicole,
Ik heb je webside helemaal gelezen. In gedachten zie ik je al bezig.Ik zou best eens even een kijkje bij je willen nemen.Jammer dat het zo ver weg is. Dit gedicht sprak me erg aan.Fijn je gesproken te hebben en je ziet alles komt goed.Toen ik je sprak was het net of je op de Veersesingel was. Ik heb vandaag met Mathijs en liesbeth gevaren op het Veersemeer.
Was erg leuk en de groeten van hen.
Heel veel lies,
oma en Noah
Een reactie posten