We zijn een team en gaan ervoor…
Geen bruine boterham met kaas, maar rijst met pindasaus tussen de middag eten…
Geen donker en somber herfstweer, maar heel de dag de zon…
Geen computers in de hutten, maar kinderen die heel de dag buiten spelen met zelfgemaakt speelgoed…
Geen geasfalteerde wegen, maar rode stofwolkwegen met loslopende geitjes zonder files…
Geen deadlines en stress, maar komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel…
Geen Ajax, maar op zondagmiddag een voetbalwedstrijd op de markt bekijken…
Geen rijtjeshuizen met rechtgemaaide grasveldjes, maar hutjes met vrouwen ervoor die aan het koken zijn…
Geen vertrouwde basisschool, maar een hele nieuwe wereld ontdekken…
Ik ben door de muur van het veilige Nederlandje gebroken en beland in Ghana!

We zijn nu met 4 vrijwilligers:
Rachel, een meisje uit Engeland, waar ik samen mee ga kijken wat de mogelijkheden zijn voor het opzetten van jeugdwerk in een dorp in de buurt,
Linet, zij gaat bij het medisch team helpen en haar man Siebrand, die gaat kijken wat de mogelijkheden zijn voor het opzetten van een internetoffice met eventueel wat computerlessen (computerschool).
We zitten met zijn allen in 1 huis, Siebrand en Linet gaan naar een eigen huis, maar daar moet nog wat aan gebeuren.
Na voor mij best een lange periode van wennen aan de cultuur en de mensen, begin ik me hier thuis te voelen. Ik kwam in mijn bijbel de volgende tekst tegen:
Wees waakzaam, volhard in het geloof, wees moedig en sterk. Alles wat je doet, moet je met liefde doen! I Kor.16: 13&14.
Toen dacht ik ja, dat is het, houdt bij alles wat je doet, vast aan de (L)liefde, want dat is wel zoiets moois!

Het is gezellig met het team. ’s Avonds eten we met elkaar en worden er geweldige maaltijden gekookt, nee niet alleen rijst, maar ook macaroni, pannenkoeken, die yam = die soort aardappel, pizza, brood en soep. In het dorp is niet zoveel groente te krijgen, dus als er mensen naar Tamale gaan, dan geef je een boodschappenlijst mee en wordt er ingekocht, dat wordt gekookt en ingevroren. We hebben nu een recept voor een bananencake. ’s Avonds doen we een spelletje of we lezen of we voeren enorm goede gesprekken, dat is echt bijzonder!
Deze week hebben we de middagen met elkaar gesproken over onze verwachtingen en hoe we als team aan de slag gaan, maar wel ieder met zijn eigen talenten!
Voor mij is het heel bijzonder dat ik hier zo’n enorme rust in mijn leven mag ervaren en dat het niet gaat om het doen, maar om het hier zijn, dat ik vriendschap mag sluiten met mensen uit het dorp of dat we gewoon gezellig ff kletsen om elkaar beter te leren kennen.
Volgende week gaan Rachel en ik op bezoek voor een paar dagen in een dorp, hier in de buurt. Net achter die heuvel van mijn favoriete fietstocht. We slapen dan in een hut, zo kijk ik er naar, maar het zijn gewoon de huizen van de Dagbaniestam, we eten mee en kijken wat de mensen overdag doen om zo de cultuur nog beter te leren kennen. Daarnaast gaan Rachel en ik nog wat jeugdwerkonderzoek doen, want wij worden eigenlijk aan dit dorp gekoppeld. Ik ben benieuwd, maar jullie horen ervan!

Op bezoek bij de chief…
Op maandagochtend zijn we op bezoek geweest bij de chief, een soort dorpshoofd bij hem kun je terecht voor vragen of hulp of als je problemen hebt, hij spreekt dan recht over de situatie, net zoals in de bijbel bij Mozes.
We namen één van de oudsten mee en die sprak voor ons. We werden voorgesteld aan de chief en elke keer als hij wat zei, moest je klappen. We kregen traditioneel een colanoot van hem. Ik vond hem erg bitter en vraag me af hoe ze hier ooit coca cola van maken, maar ja dat blijft het geheim van de smid en de colakerstman, denk ik dan maar! We staan nu onder bescherming van de chief.

Ook van het lesgeven heb ik weer erg genoten. De ouders van Hawa hebben een schoolbel laten maken, als ik daar tegen aan tik, weet Hawa dat de school begint! We hebben weer geverfd, voorgelezen, spelletjes gespeeld en zijn met getallen bezig, oja en weer nieuwe liedjes natuurlijk gezongen en donderdag zijn we dierendag niet vergeten! We hebben nog gekeken hoe Rahman een parelhoen slacht!

Oja…
Mijn middagdutjes worden iets korter, ik ben gewoon uitgeslapen!
Zaterdag ga ik aan de kustmarathonrenners denken en gaan we met het team naar de broer van Rahman, die getrouwd is en ze dragen hun baby’tje op, dat wordt een heel feest.
En zondag, dat zien we nog wel…geniet van het wandelen, de spierpijn, de rust en verheug je op weer een nieuwe week,
liefs juf.

Nog wel ff grappig, loop ik ’s middags naar huis, word ik achtervolgd door wel 15 schoolkinderen, ik voelde me net de rattenvanger van….Toch wel leuk, geprobeerd om met ze te praten in het Engels en op de makt hadden ze een voetbal en wilden een aantal stoere jongetjes nog hun voetbalkunsten laten zien! Ze kregen ook nog ruzie, één iemand liep er met de bal vandoor, dat gaat ook overal hetzelfde, dacht ik met een lach…

Nog een lekker energierijk recept…
We leven hier echt gezond, geen chips en koekjes, maar ja soms verlang je wel naar iets lekkers en toen was er een kookboek met een bananencake, maar aangezien de vrouwen hem gingen maken, hebben we er nog 2 eetlepels cacao poeder doorgedaan, moet je maar kijken, wat je wilt!

Zo maak je hem, alles gaat hier in cupmaten (nee geen bh’s), dus je moet maar ff zelf uitzoeken, hoeveel gram een cup is!

¼ cup olie
1 cup suiker
2 eieren
Dit goed mengen

Dan 1 cup bananen en 1 theelepel vanillesuiker erbij doen.
Oja mama, we hebben geen vanillesuikerzakjes, dus wil je er met Kerst een paar meenemen, dankje!

Dan ff apart mengen:
1 ¼ cup bloem, wij moeten de bloem hier eerst zeven, want het wemelt van de wormen erin, maar het sowieso wel handig om te doen, want dan komt er lucht tussen het bloem en rijst het beter.
1 theelepel bakpoeder, hoef niet, dan krijg je een plattere cake.
1 theelepel melk
¼ theelepel zout
Dan door het andere mengsel mengen.

Ten slotte nog ½ cup melk toevoegen en weer mengen en de vrouwen kunnen nu nog cacaopoeder erbij doen of echt chocola!

Wij hebben het in een ronde appeltaartbakvorm gegoten.
Oven natuurlijk voorverwarmen en wij hebben maar 1 stand van graden, die we dus hebben gebruikt en dan moet ie 20 tot 30 minuten erin!
En dan smullen maar!

Ik heb aan onze uitsmijter ook een stukje gegeven, ik wilde nog in het Dagbanie zeggen eet smakelijk, maar dat kon ik zo snel niet vinden in het woordenboekje, toen heb ik maar goede bekomst opgezocht!

Ik heb nu al zin in mijn verjaardag, lekker bakken met de producten die je hier hebt!