2 november 2007
Volgens mij ben ik de enige juf die op woensdagmiddag werkt….
Zo hier weer eens een berichtje uit een zonnig en nog steeds mooi en groen Ghana! Het heeft weer geregend, dus de boeren zijn echt blij! Het heeft even geduurd, maar we hadden ongeveer 4 dagen geen elektra en dus ook geen internet en als je mobiel op is, kun je hem dus niet opladen, we koken op gas, dat gaat gewoon door!
Op woensdagochtend ga ik naar mijn dorp, ja het is echt mijn (ons) dorp aan t worden, het is het dorp waar Rachel en ik overnacht hebben. Ik heb nu 2 keer een bezoek gebracht aan de primary school in het dorp. Het is een vrij grote school met 285 leerlingen verdeeld over 6 groepen. Er werken 4 leerkrachten en 2 klassenassistenten, die dus aan een klas lesgeven! Ik ben nog steeds aan t observeren en luisteren naar de mensen, natuurlijk heeft juf al iets gezien waarbij ik zou kunnen helpen, maar laat ze eerst maar eens vertellen! Ik weet zeker dat in deze school een gedeelte van mijn sponsorgeld komt, voor informatieve posters aan de muur, schriften voor de kinderen en nog wat potloden (Mieke, bedankt hoe wist je dat we die nodig hadden?!). In de kleine pauze bezoek ik ff de compound waar ik heb overnacht en dat is zo gezellig, elke keer hoor ik weer: A Marraba = Welkom, dit is trouwens ook het Arabische woord voor welkom en als response zeg ik dan: “N Gonja!” en dan moeten de vrouwen altijd weer ff lachen, want het blijft vreemd een blanke die Dagbanie praat!
Ik merk wel dat als je een paar woorden en zinnen kent, dat je met de mensen in contact kunt komen, je kunt elkaar groeten en dat geeft al een beetje een band!
Om 12 uur fiets ik onder de stralende zon naar huis, waar ik een sinaasappel eet en nog een boterham en flink wat drink en dan…fiets of loop ik naar Hawa om les te geven! Ik kan heel goed begrijpen dat de mensen hier ’s ochtends vroeg beginnen met werken, want het is echt heet ’s middags.
Op maandagmiddag en donderdagmiddag krijg ik van het buurmeisje een uur Dagbanieles. Dit buurmeisje leer ik ook fietsen, ze is vroeger een paar keer hard gevallen en heeft angst om te fietsen, maar ze kan nu fietsen, nu nog leren opstappen en afstappen, want dat doet ze al leunend op mij. Het betekent dus ook dat ik die woorden en zinnen moet leren, dit heet gewoon huiswerk!
Als ze kan fietsen geven we haar met het team een fiets cadeau! Gisteren heb ik haar bananencake gebracht, echt stom ik vroeg bakken jullie ook wel eens een cake, op zich niet zo’n rare vraag, maar wel als je bedenkt dat ze op een houtvuur koken en dus helemaal geen gasfornuis met over hebben! Oja echt grappig ik heb een voetbal gekregen van Siebrand met de tekst erop: No life, no Jesus en ik fietste met Linet over de markt op zoek naar appels en we hadden de hoop al opgegeven dat we nog appels zouden vinden, maar helemaal aan het einde van de markt kwamen we een vrouwtje tegen met appels, we hebben ze allemaal gekocht, stralend ging ze naar huis, wij ook, maar dat kwam vast door de voetbal, waar ik zo als een kind mee ben!
De kinderen in de buurt weten ook al dat wij een voetbal hebben en komen ons geregeld halen voor een potje voetbal, ik heb gisteren met ze flessenvoetbal gedaan, dat was echt lachen!
Hawa heeft het enorm naar haar zin op school, net zoals juf trouwens! Het is ook fijn dat Rahman en Nelleke op deze manier tijd hebben voor andere dingen. Zoals ik al schreef blijf ik die school helpen in mijn dorp en ook in dat dorp ga ik een middag in de week met Rachel wat spelletjes met de kinderen doen. Daarnaast ga ik kijken wat er gedaan wordt door de kerken voor de jeugd in Gushego, dus eerst maar weer eens luisteren. Ook met Kerst gaan we het een en ander organiseren voor de mensen in het dorp. Ja, k heb mijn plekje met bezigheden wel gevonden. Het blijft gewoon genieten en bijzonder om hier te mogen zijn. Het valt op dat de mensen heel open zijn en tijd voor een praatje met je maken.
In het huis zijn 2 nieuwe meiden: Anneloes en Marleen uit Ede, zij zijn HBO-V studenten en gaan hun afstuderen hier doen in de clinic. Siebrand en Linet zijn verhuisd naar hun nieuwe huis.
Deze week ben ik 2 keer naar Tamale geweest om mijn visum te verlengen. Dat betekent dus een dagje buszitten. ’s Ochtends om 6 uur ging de bus weg, dan kom ik rond 10.30 uur aan in Tamale en om 13.00 uur denk je dat ie weer vertrekt, maar dat gaat natuurlijk nooit op tijd! Zo ook op donderdag toen ik om 13.00 uur met boodschappentassen vol groente aan kwam bij de bushalte….nog geen bus, dat is hier niet vreemd, maar als ie er dan om 14.00 uur nog niet is, ga ik maar eens ff wat rondvragen…oh, hij is ff naar de garage, maar hij komt zo…goed, juf gaat in de zon zitten, een boek lezen, in mijn dagboek schrijven (Bert en Ada, jullie boekje is vol, dus Jenna ik ben in die van jou begonnen!), wat plannen uitwerken, beetje rondkijken, nee zeggen tegen een man die voor de 4de keer komt vragen of ik tandpasta wil kopen, een beetje slapen en ik kwam nog een bekende uit het dorp tegen, echt stoer voelde ik me toen, sta ik gewoon met een bekende te praten, nou gelukkig om 18.30 uur kwam de bus….! Echt bijzonder dat ik zelfs 5,5 uur op een bus kan wachten!
In Tamale ga ik ook altijd ff naar het postkantoor en wat krijg ik een brieven en kaarten, echt super lief! De topper is wel de rookworst van Peter en Mieke, we gaan binnenkort yam en wortelen fijn stampen en daar past die rookworst natuurlijk super bij, gewoon hutspot in Ghana, maar mam, je groene thee is ook heerlijk verfrissend! Oja Brit en Mirande de kaart van Amsterdam is al geshowd, want de mensen hebben geen voorstelling van Nederland en wat keken ze gek op toen we vertelden dat je geiten bij ons op de boerderij kunt zien en dat je een hond aan een lijn uit laat en niet zoals hier geiten en honden lopen overal gewoon los! Mijn muur begint echt mooi te worden, ook de stukjes van de kustmarathon hangen op!
In Tamale kun je echt veel kopen, nu ik er 2 dagen ben geweest, heb ik eens goed rondgekeken en gelukkig heb ik chocoladepinda’s ontdekt, die dus wel smelten in je hand en zeker in je mond! We hebben nu watermeloenen, papaya’s, kokosnoten, annanas, gourgettes, witte kool, boontjes, paprika, tomaten en wortels. Alleen drink ik nog steeds geen melk, ik vind het echt niet lekker die poedermelk!
Op maandagochtend komt er een mannetje de vuilnis ophalen, die dat voor ons huis verbrand en ik kan jullie vertellen dat Libresse maandverband, niet goed brandt!
Ik heb ongeveer elke week een lekke band, ik weet niet of het aan de weg ligt of aan mij, maar repareren kost maar 30cent!
En dan nu weer weekend, geniet ervan en als het een beetje koud wordt, denk dan maar aan het warme Ghana en ik zal een beetje zon naar jullie sturen!
Nog 3 malariadoosjes en dan ben ik weer thuis of zal ik nog langer blijven…
Liefs juf.
Nu nog de foto’s, k ben benieuwd of het gaat lukken, ja volgende keer een foto van mijn huis en mijn nettenbed en juf in de keuken!
